De helper persoonlijk. Hoe is het ook weer begonnen?
Terug in de tijd: Roemenië 1978. Paul is 14 jaar.
Ceauseşcu wilde een groot volk. Daar was hem veel aan gelegen.
Citaat: “The fetus is the property of the entire society“, Ceauseşcu proclaimed. “Anyone who avoids having children is a deserter who abandons the laws of national continuity”* (* From Karen Breslau, “Overplanned Parenthood: Ceausescu’s cruel law”, Newsweek, Jan. 22, 1990, p. 35)
Met als resultaat: grote gezinnen. Het aantal van 10 of meer kinderen is geen uitzondering. Wat betreft het onderwijssysteem: in principe de ochtend naar school en dan de middag (thuis) het huiswerk maken. Maar daar zit zeker 1 “adder” onder het gras. De omvangrijke gezinnen en de slechte, onvoldoende, huisvesting maken dit onmogelijk. Hoe kan een kind zich concentreren in een klein kamertje met de vele gezinsleden om zich heen. 
Een voorbeeld van een creatieve oplossing.
De hiervoor beschreven situatie geldt in principe voor vele gezinnen, maar is nog extra moeilijk voor de Christenen. Die gezinnen zijn vaak nog groter in aantal. De vooruitzichten op een echte kans om goed te kunnen leren (gedurende de lagere schooltijd) en goede resultaten te behalen zijn niet rooskleurig. En dat in een land waar het niveau van het middelbaar, hoger en universitair onderwijs op een zeer hoog peil stond en nog steeds staat. Om in eerste instantie te worden toegelaten tot het middelbaar onderwijs moet een redelijk pittig toelatingsexamen worden afgelegd. Dus zonder een goede basisvorming met veel opgedane kennis is het niet mogelijk om tot verdere ontwikkeling te komen en om later een goede plaats in het arbeidsproces te kunnen innemen. Daar komt nog bij dat ook voor de universiteit een toelatingsexamen moet worden afgelegd. Dat was ook het vooruitzicht voor Paul! Omstreeks die tijd (1978) was broeder, professor Nicolae Rosculet** (overleden in 1998 op 70 jarige leeftijd) om geloofsredenen in de gevangenis.
| ** Een wat onpraktische man, maar erg goed op zijn vakgebieden (wiskunde, Roemeense en Russische taal/literatuur). Professor aan de Universiteit van Bucharest. Zijn vrouw heeft hem verlaten, met 2 kinderen achtergelaten en is tijdens zijn gevangenschap van hem gescheiden. |
Broeder Nicolae heeft gebeden en om uit de gevangenschap te worden bevrijd. Hierbij heeft hij aan de Heer de belofte gedaan “erg hulpvaardig voor anderen te zullen zijn en vooral naar kinderen toe”. Het wonder geschiedde: hij kwam vrij! En hij heeft zijn belofte aan de Heer volledig ingelost. Heel specifiek heeft hij vanaf 1979 een plek geboden aan kinderen om hun huiswerk te kunnen maken. Daarbij is ook aandacht geschonken aan het geestelijke welzijn van deze kinderen. Een kind uit de 1e groep (de 1e generatie), was Paul, toen 15 jaar oud. Paul heeft 4 jaar lang directe begeleiding gekregen van professor Rosculet. Mede door hem gestimuleerd en gemotiveerd heeft Paul na de middelbare school de universiteit bezocht (vanaf 1983) en is hij afgestudeerd in een technische richting. Paul één van de “laatste der Mohikanen”; de overige deelnemers hebben Roemenië verlaten, heil (en inkomen) aldaar zoekend. Paul heeft in die tijd al de visie gekregen wat aan hem gedaan werd, terug te doen aan anderen. Dit is niet zonder meer en zonder slag of stoot gelukt. Na vele omzwervingen en belevenissen is in 1998 de situatie ontstaan dat dit kon geschieden.
De historische ontmoetingsplek!
Paul was uitgenodigd door enkele medewerkers van een zendingsorganisatie om in Nederland presentaties over Roemenië te verzorgen en mocht met ons meereizen. Gedurende de reis naar Nederland heb ik (Norman, de schrijver van deze bijdrage) veel tijd met Paul doorgebracht. Tijdens zijn verblijf in ons land hebben wij elkaar weer ontmoet. Zo is onze relatie en vriendschap begonnen en in de loop der jaren sterker en sterker geworden. Gedurende de volgende jaren waren er de volgende ontwikkelingen en contacten:
- Paul werd contactpersoon voor sponsorkinderen (70 kinderen) voor het gebied in en rondom zin woonplaats. Voor diverse internationale zendingsorganisaties (Nederland, Zwitserland en Oostenrijk). Hij is dit nog steeds.
- Tijdens mijn reizen met naar Roemenië kwam Paul altijd bij de groep. Hij fungeerde dan als tolk. Onze vriendschap kon zich zo verder ontwikkelen. Zijn visie voor de kinderen kwam regelmatig ter sprake.
- Paul heeft zijn bijzondere fijne en toegewijde vrouw, Ligia, ontmoet en zij zijn gehuwd.
Zonder op dit moment verder uit te weiden over de achtergrond die leidde tot de start van het Schoolproject, was deze start in 1998 een feit. In onderling overleg is gekozen voor een aanpak die direct tot resultaat kon leiden. Paul is op mijn verzoek gestopt met het ongestructureerd voorzien in zijn eigen dagelijks brood en is fulltime gestart met het realiseren van de zaken die er echt toe doen om zijn visie uit te kunnen voeren. Het project is gestart is in een flat en de aanpak was eenvoudig en recht toe rechtaan. Pas in een later stadium zijn de voorzieningen gewijzigd en verbeterd. Hiertoe hebben diverse mensen in Nederland toen en ook nu nog bijdragen geleverd.
Sinds 1998 zijn al ruim 550 kinderen begeleid. IEDER KIND KOMT AAN DE BEURT! Ook de minder begaafden! Wie schetst onze verbazing dat dezen goed tot zeer goed meekomen! Hoge scores leiden tot gratis onderwijs! Omdat keer op keer deze hoge scores worden gehaald kunnen wij niet anders, dan dit als een wonder van de Heer te zien.
Paul onderwijst zelf: wiskunde, meetkunde, taal (grammatica en Roemeense literatuur). 
Na de zomer van 2004 is de eerste groep (10 jongens en meisjes) naar de universiteit gegaan! Sinds 1998 zijn ruim 450 kinderen begeleid en onderweg (middelbare school, universiteit, afgestudeerd, een baan…)! Wat voor een verschil kan dit uitmaken? Als goed opgeleiden mogen en kunnen wij in woord en daad daadwerkelijk bijdragen leveren aan het (geestelijk) welzijn van de anderen. Dat geldt in de nabije toekomst voor deze kinderen, maar mogelijk ook voor de lezers van dit verslag. 
Paul en Norman. 2004
N.B. Het project omvat:
- Bijdragen direct voor het Huiswerkproject.
- Levensonderhoud van Paul en zijn familie.
- Huisvesting, exploitatie en onderhoud.
- Noodhulp in de diverse gezinnen o.a. door te voorzien in medische kosten en medicijnen. De noodzaak voor dit type hulp neemt meer en meer toe!
In de loop der jaren zijn meer mensen bij het werk van Paul betrokken geraakt. Ook enkele buitenlandse stichting bieden regelmatig ondersteuning. Wij hoeven ons echter niet zorgen te maken of er teveel hulp is. In tegendeel! Meer hulp en ondersteuning is absoluut gewenst! Door de open harten van Paul, Ligia en ook hun kinderen is er veel aandacht voor de gezinnen waar de kinderen uit het project vandaan komen en de mensen in hun direct omgeving. Ook lopen de bijdragen van enkele sponsors terug. Voornamelijk door het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. En dan gaat het inkomen aanzienlijk omlaag. Dus……. nieuwe sponsors zijn meer dan welkom! Het project kan zeker nog ruim 10 jaar voorzien in de behoefte.